അവനെയല്ലാതെ ആരെയും ആരാധിക്കരുതെന്നും മാതാപിതാക്കളോട് ദയ കാണിക്കണമെന്നും ദൈവം കൽപിച്ചിട്ടുണ്ട്. റുബൂബിയ്യത്ത് (നിലനിൽക്കാനും വളർത്താനുമുള്ള ദൈവിക ഗുണം) ഒരു അത്ഭുതമാണ്! ഒരു കുഞ്ഞിന് ഒരു തരത്തിലുള്ള ശക്തിയും ഇല്ല, അവന്റെ അമ്മ ആ അവസ്ഥയിൽ അവനെ വളരെയധികം ശ്രദ്ധിക്കുന്നു, അവളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ അച്ഛൻ പിന്തുണ നൽകുന്നു. സ്രഷ്ടാവിന്റെ കൃപയാൽ, ദുർബലമായ സൃഷ്ടികളെ പരിപാലിക്കാൻ അല്ലാഹു രണ്ട് സ്രോതസ്സുകൾ ഉണ്ടാക്കി, അവന്റെ സ്നേഹത്തിന്റെ തിളക്കത്തിൽ നിന്ന് സ്നേഹത്തിന്റെ കിരണങ്ങൾ സ്ഥാപിച്ചു. എന്നിരുന്നാലും, മാതാപിതാക്കളുടെ സ്നേഹം പരിമിതമാണെന്നും ദൈവത്തിന്റെ സ്നേഹം യഥാർത്ഥമാണെന്നും ഓർമിക്കേണ്ടതാണ്. ഉന്നതനായ അല്ലാഹുവിൽ നിന്ന് ഹൃദയങ്ങൾ പ്രചോദിപ്പിക്കപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിൽ, ഒരു വ്യക്തിക്ക്, അവൻ ഒരു സുഹൃത്തോ സമപ്രായക്കാരനോ ഭരണാധികാരിയോ ആകട്ടെ, മറ്റൊരാളെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയില്ല. രക്ഷിതാക്കൾ തങ്ങളുടെ മക്കളെ പരിപാലിക്കുമ്പോൾ എല്ലാവിധ വേദനകളും ആത്മാർത്ഥമായി സഹിക്കത്തക്കവിധം, തങ്ങളുടെ കുഞ്ഞിന്റെ ജീവനുവേണ്ടി മരിക്കാൻ പോലും മടിക്കാത്ത വിധം അവരെ സ്‌നേഹിക്കുന്നു എന്നതാണ് ദൈവത്തിന്റെ സമ്പൂർണ റുബൂബിയ്യത്തിന്റെ രഹസ്യം.

മാതാപിതാക്കളുടെ മരണശേഷം മക്കളുടെ കടമകൾ
ഒരാൾ റസൂലിനോട് ചോദിച്ചു:
‘എന്റെ മാതാപിതാക്കളുടെ മരണശേഷം ഞാൻ അവരോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുണ്ടോ?’ വിശുദ്ധ റസൂൽ പറഞ്ഞു: “”അതേ, നാല് കാര്യങ്ങളിൽ: നിങ്ങൾ അല്ലാഹുവിന്റെ പാപമോചനത്തിനായി പ്രാർഥിക്കുകയും അവന്റെ അനുഗ്രഹങ്ങൾ അവർക്ക് കിട്ടാൻ പ്രാർഥിക്കുകയും വേണം; അവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ നീ നിവർത്തിക്കേണം; അവരുടെ സുഹൃത്തുക്കളെ ബഹുമാനിക്കണം; അവരിലൂടെ നിങ്ങളുമായി ബന്ധമുള്ളവരുമായുള്ള ബന്ധം ശക്തിപ്പെടുത്തണം. അവരുടെ മരണശേഷം നിങ്ങൾ അവരോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് ഇങ്ങനെയാണ്.”
ഒരു വ്യക്തി മരണപ്പെടുമ്പോൾ, അവൻ നൽകിയ ദാനധർമങ്ങൾ, അവൻ പങ്കുവെച്ച അറിവ്, അവനുവേണ്ടി പ്രാർഥിക്കുന്ന ഒരു സ്വാലിഹായ സന്താനം ഇവ വഴിയല്ലാത്ത എല്ലാ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കുമുള്ള അവസരം അവസാനിക്കുമെന്ന് വിശുദ്ധ റസൂൽ പഠിപ്പിച്ചു. ഇഹലോകവാസം വെടിഞ്ഞാലും മാതാപിതാക്കളോട് കടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് ഇസ്‌ലാം പഠിപ്പിക്കുന്നത് എങ്ങനെയെന്ന് ഇത് കാണിക്കുന്നു.
ലോകവുമായും മറ്റ് ആളുകളുമായും സജീവമായി ഇടപഴകുന്നതിലൂടെ കുട്ടികൾ പഠിക്കുന്നു.

കുട്ടികളുടെ പഠനവും വികാസവും നാല് മേഖലകളിലാണ് സംഭവിക്കുന്നത്: ശാരീരികം, വൈകാരികം, വൈജ്ഞാനികം, സാമൂഹികം. ഈ മേഖലകൾ പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു; ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു പസിൽ(Puzzle) കൂട്ടിച്ചേർക്കുന്നത് ശാരീരികവും ബൗദ്ധികവുമായ (അല്ലെങ്കിൽ വൈജ്ഞാനിക) പ്രവർത്തനം ഉൾക്കൊള്ളുന്നു. കൂടാതെ, ഒന്നോ അതിലധികമോ ഡൊമെയ്‌നുകളിലെ അനുഭവങ്ങൾ (ഒരു പസിൽ ഒരുമിച്ച് ചേർക്കുന്നതുപോലുള്ളവ) മറ്റ് ഡൊമെയ്‌നുകളെ സ്വാധീനിക്കും (ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു പസിലിലൂടെയുള്ള വിജയം ഒരാളുടെ സ്വയം പ്രതിച്ഛായയിൽ നല്ല സ്വാധീനം ചെലുത്തും).

കുട്ടികൾക്കുള്ള ശക്തമായ പഠന കേന്ദ്രമാണ് വീട്. കാരണം, കുടുംബാംഗങ്ങളുമായി കുട്ടികൾക്കുള്ള ശക്തമായ വൈകാരിക ബന്ധങ്ങൾ വീട്ടിലെ അനുഭവങ്ങളുടെ സ്വാധീനത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു. കൂടാതെ, കുടുംബത്തിന് സ്വയമേ ഉള്ളതും കുട്ടിയുടെ താല്പര്യം കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതുമായ അനുഭവങ്ങൾ വ്യക്തിഗതമാക്കാനും കഴിയും.

കുട്ടികളെക്കുറിച്ചും അവർ എങ്ങനെ പഠിക്കുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ചും കുടുംബങ്ങളുടെ വിശ്വാസങ്ങളും ഈ വിശ്വാസങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള അവരുടെ പെരുമാറ്റങ്ങളും കുട്ടികളുടെ സാമൂഹിക കഴിവിലും സ്കൂൾ വിജയത്തിലും ദീർഘകാല സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നു.

പശ്ചാത്തല വിവരങ്ങൾ
ചില കുടുംബങ്ങളിൽ, മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടികളോടൊപ്പമിരുന്ന് എങ്ങനെ പഠിക്കണമെന്ന് കാണിക്കുകയോ പറയുകയോ ചെയ്യാറുണ്ട്. അത്തരത്തിലുള്ള അധ്യാപനം സംഭവിക്കുമ്പോൾ, കുട്ടികളുടെ പഠനത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗവും ദൈനംദിന കുടുംബ ഇടപെടലുകളിലും അനുഭവങ്ങളിലും സംഭവിക്കുന്നു.
ചെറുപ്പം മുതലേ മാതാപിതാക്കൾ കുട്ടികളെ സ്പർശിക്കുന്നതും നോക്കുന്നതും സംസാരിക്കുന്നതും കുട്ടികളുടെ ശാരീരികവും വൈജ്ഞാനികവും സാമൂഹികവും വൈകാരികവുമായ വികാസത്തെ സ്വാധീനിക്കുന്നു. ഈ പാറ്റേണുകൾ കുട്ടികളുടെ തലച്ചോറിന്റെ വികാസത്തെയും ഗുണകരമായി ബാധിക്കുന്നു.
100 ബില്യൺ മസ്തിഷ്ക കോശങ്ങളോടെയാണ് കുഞ്ഞുങ്ങൾ ജനിക്കുന്നത്. അവർ ലോകത്തെ അനുഭവിക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ, സെല്ലുകൾ നെറ്റ്‌വർക്കുകളിലേക്ക് ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു. ജീവിതത്തിന്റെ ആദ്യ വർഷങ്ങളിൽ മസ്തിഷ്കം ഉണ്ടാക്കുകയും ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ബന്ധങ്ങൾ ശാശ്വതമാകും, എന്നാൽ മറ്റ് കോശങ്ങൾ കാലക്രമേണ അപ്രത്യക്ഷമാകും. ഉദാഹരണത്തിന്, സംസാരിക്കുകയും വായിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു കുട്ടിക്ക് ശക്തമായ ഭാഷാ വൈദഗ്ധ്യം വളർത്തിയെടുക്കാൻ നല്ല അവസരമുണ്ട്. കാരണം ഭാഷ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന തലച്ചോറിന്റെ ഭാഗത്ത് ധാരാളം ന്യൂറൽ കണക്ഷനുകൾ സ്ഥാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. മറുവശത്ത്, തലച്ചോറിന്റെ ആ ഭാഗത്ത് വേണ്ടത്ര ന്യൂറൽ കണക്ഷനുകൾ ഇല്ലാത്തതിനാൽ, അപൂർവമായി സംസാരിക്കുകയോ വായിക്കുകയോ ചെയ്യുന്ന ഒരു കുട്ടിക്ക് ഭാഷാ വൈദഗ്ധ്യം നേടുന്നതിൽ ബുദ്ധിമുട്ട് ഉണ്ടായേക്കാം.

ഒരു കുട്ടിയുടെ കുടുംബത്തിലെ അനുഭവങ്ങളുടെ ഗുണനിലവാരം അവന്റെ അല്ലെങ്കിൽ അവളുടെ തലച്ചോറിന്റെ വളർച്ചയെയും വികാസത്തെയും ബാധിക്കുന്നു. ദൈനംദിന ജീവിതത്തിലെ ആവർത്തിച്ചുള്ള അനുഭവങ്ങൾ – സന്തോഷം, ജിജ്ഞാസ, ഭയം, കോപം അല്ലെങ്കിൽ മറ്റ് വികാരങ്ങൾ എന്നിവ ഉണർത്തുന്നത് – കുട്ടിയുടെ പഠന സന്നദ്ധതയിലും കഴിവിലും ദീർഘകാല സ്വാധീനം ചെലുത്തും. അതുകൊണ്ടാണ് മാതാപിതാക്കൾ തങ്ങളുടെ കുട്ടികൾ എന്തുചെയ്യുന്നു, അവർ അത് എങ്ങനെ ചെയ്യുന്നു എന്നതിനപ്പുറം അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് അടിവരയിടുന്ന മനോഭാവങ്ങളിലേക്കും വികാരങ്ങളിലേക്കും നോക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണ് എന്ന് പറയുന്നത്.

ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു അമ്മ തന്റെ കുട്ടി വായിക്കുന്നത് ആസ്വദിക്കുകയാണെങ്കിൽ, കുട്ടി ഇത് മനസിലാക്കുകയും വായന ഒരു സന്തോഷകരമായ അനുഭവമാണെന്ന് മനസിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, ഒരു അമ്മയ്ക്ക് തന്റെ കുട്ടി വായിക്കുമ്പോൾ ഉത്കണ്ഠയോ അശ്രദ്ധയോ അനുഭവപ്പെടുകയാണെങ്കിൽ, കുട്ടി ആ അസ്വസ്ഥതകൾ ഉൾക്കൊള്ളുകയും വായന അസുഖകരമായ ഒരു ജോലിയാണെന്ന് അനുമാനിക്കുകയും ചെയ്യാം.

അസുഖകരമായ ജോലി
അവസാനമായി, അവർ മാതൃകാപരമായ പെരുമാറ്റത്തിലൂടെ തങ്ങളുടെ കുട്ടികളെ എത്രമാത്രം പഠിപ്പിക്കുന്നുവെന്ന് മാതാപിതാക്കൾ മനസിലാക്കേണ്ടത് പ്രധാനമാണ്. മാതാപിതാക്കൾ പഠിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തിൽ മാതാപിതാക്കളെ നിരീക്ഷിച്ചാണ് ഒരു കുട്ടി പഠിക്കുന്നത്.
ആദ്യ വർഷങ്ങളിൽ, മാതാപിതാക്കൾ അവരുടെ കുട്ടികളുടെ ആദ്യത്തേതും ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ടതുമായ അധ്യാപകരായി ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കുന്നു. ഇല്ലിനോയി യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിലെ ഏർലി ചൈൽഡ്‌ഹുഡ് എഡ്യുക്കേഷൻ പ്രൊഫസറായ ഡോ. ലിലിയൻ കാറ്റ്‌സ്, മാതാപിതാക്കളെ വളരെയധികം സ്വാധീനിക്കുന്ന നാല് പ്രധാന പഠന മേഖലകളെക്കുറിച്ച് വിവരിക്കുന്നു:

1. കഴിവുകൾ
കൊച്ചുകുട്ടികൾ അവരുടെ മാതാപിതാക്കളും മുതിർന്ന സഹോദരങ്ങളും ചെയ്യുന്നത് കാണുന്ന കഴിവുകൾ പഠിക്കാൻ ഉത്സുകരാണ്. മുതിർന്ന കുടുംബാംഗങ്ങളുടെ വൈദഗ്ധ്യത്തിന്റെ തോത് കൊണ്ട് ജോലികൾ പൂർത്തിയാക്കാൻ അവർക്ക് കഴിയില്ലെങ്കിലും, സ്വയം സഹായം (ഉദാഹരണത്തിന്, വസ്ത്രധാരണം, പല്ല് തേയ്ക്കൽ, ഭക്ഷണം), ഗാർഹിക ചിട്ടകൾ (മേശ ക്രമീകരിക്കൽ, അലക്കൽ പൂന്തോട്ടപരിപാലനം, ശുചീകരണം), പ്രശ്‌നപരിഹാരം (മനസിലാക്കിയെടുക്കൽ, നിയമങ്ങൾ പാലിക്കൽ, ചർച്ചകൾ) കൂടാതെ സാക്ഷരത (സ്‌ക്രൈബ്‌ലിംഗ്, സ്റ്റോറിടെല്ലിംഗ്, “വായിക്കാൻ’ ചിത്രങ്ങൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക) തുടങ്ങിയ കഴിവുകൾ വീട്ടിൽ വളർത്തിയെടുക്കുകയും മെച്ചപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

2. അറിവ്
കൊച്ചുകുട്ടികൾ, ആളുകളുമായും വസ്തുക്കളുമായും ഉള്ള അവരുടെ അനുഭവങ്ങളിലൂടെ, ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു വലിയ അറിവ് നേടുന്നു. വസ്തുക്കൾക്ക് പേരിടാനും അവയുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ മനസിലാക്കാനും കുട്ടികൾ വളരെ നേരത്തെ തന്നെ പഠിക്കുന്നു. പുതിയ പഠനാനുഭവങ്ങളെ സമീപിക്കാനും കൂടുതൽ അറിവ് നേടാനും കുട്ടികൾ ഈ പശ്ചാത്തല അറിവ് ഉപയോഗിക്കുന്നു. ലോകത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കുട്ടിയുടെ ധാരണ വികസിപ്പിക്കുന്നതിൽ കുടുംബങ്ങൾ പ്രധാനമാണ്.

3. പഠനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള മനോഭാവം
മാതാപിതാക്കളും സഹോദരങ്ങളും ചെയ്യുന്നതായി കാണുന്ന കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ കുട്ടികൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു. കുട്ടികൾ കാണുന്ന തരത്തിലുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങൾ (വായിക്കുക, ചർച്ച ചെയ്യുക, അല്ലെങ്കിൽ ഒരു പുതിയ ജോലി ഏറ്റെടുക്കുക തുടങ്ങിയവ) അവ ചെയ്യാനുള്ള അവരുടെ പ്രേരണയെ വളരെയധികം സ്വാധീനിക്കും. പഠിക്കാനുള്ള സ്വന്തം ശ്രമങ്ങളോടുള്ള മാതാപിതാക്കളുടെ പ്രതികരണങ്ങളും കുട്ടികളെ സ്വാധീനിക്കുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, ചുവരിൽ എഴുതിയതിന് ശാസിക്കപ്പെടുന്ന കുട്ടി അവിടെ എഴുതുന്നത് മോശമാണെന്ന് മനസിലാക്കുന്നു. ഒരു കടലാസിലേക്ക് വഴിതിരിച്ചുവിടപ്പെടുന്ന അതേ കുട്ടി എഴുതുന്നത് നല്ലതാണെന്ന് മനസിലാക്കുന്നു.

4. പഠിച്ച വികാരങ്ങൾ
പല കൊച്ചുകുട്ടികളും വായിക്കുന്നതായി നടിക്കുന്നു. അവരുടെ മാതാപിതാക്കളോ അധ്യാപകരോ വായിക്കുമ്പോൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന ശബ്ദം അനുകരിക്കുകയും കഥ പറയാൻ ചിത്രങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. മറിച്ച്, ഒരു കുട്ടി ഒരു ഭാഗം വായിക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ, “അത് ശരിയല്ല, ഞാനത് ചെയ്യട്ടെ’ എന്ന് പറഞ്ഞാൽ, അവൻ അല്ലെങ്കിൽ അവൾ പുതിയ ജോലികൾ പരീക്ഷിക്കുന്നതിനുള്ള ശ്രമങ്ങളുമായി അപര്യാപ്തതയുടെ വികാരങ്ങളെ ബന്ധപ്പെടുത്താൻ സാധ്യതയുണ്ട്.
കുട്ടികൾ കുടുംബത്തിലെ പഠിതാക്കളെന്ന നിലയിൽ തങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള കഴിവുകളും അറിവും മനോഭാവങ്ങളും വികാരങ്ങളും അവിടെനിന്നുതന്നെ ആർജിക്കുന്നു. ഒരു കുട്ടിയുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ആദ്യ വർഷങ്ങളിലെ ഗാർഹിക അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ ഗുണനിലവാരം പിന്നീടുള്ള സാമൂഹികവും അക്കാദമികവുമായ വിജയത്തിൽ ശക്തവും ദീർഘവുമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്നു. കുട്ടികൾ എങ്ങനെ, എന്ത് പഠിക്കണം എന്നതിനെ കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ നിലപാടുകളിലൂടെയും വിശ്വാസങ്ങളിലൂടെയും രക്ഷിതാക്കൾ കുട്ടികളുടെ പഠനത്തിന് കളമൊരുക്കുന്നു.
ഈ മനോഭാവങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളും ഒരു കുടുംബ പഠന അന്തരീക്ഷം എത്രത്തോളം സഹായകരമാകുമെന്ന് നിർണയിക്കുന്നു.

ഡോ. ഫാദില